ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ

Share

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ

ΤΡΕΛΑΝΤΩΝΗΣ
(Παιδικό Μυθιστόρημα)

Ο Αντώνης και τα τρία αδέρφια του, φιλοξενούνται για τις καλοκαιρινές διακοπές από το θείο Ζωρζή και τη θεία Μαριέττα, στην Καστέλα. Τα τέσσερα παιδιά μακριά από τους αυστηρούς γονείς τους, που δεν μπορούν να ταξιδέψουν από την Αλεξάνδρεια, φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή των ενηλίκων. Ο Αντώνης είναι ο πιο σκανδαλιάρης από όλους, αλλά ακέραιος χαρακτήρας αφού δεν λέει ποτέ ψέματα και παραδέχεται με θάρρος όλες του τις σκανδαλιές γνωρίζοντας πως θα ακολουθήσει η τιμωρία. Είναι παλικάρι, δεν κλαίει ποτέ, δε φοβάται να δεχτεί κάθε τρελή πρόκληση και βρίσκεται συνέχεια σε μπελάδες!

Συγγραφέας: Πηνελόπη Δέλτα
Εξώφυλλο: Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ
Έκδοση: Βιβλιοθήκη «Πηνελόπη Δέλτα» – 2017
Μέγεθος: 271 σελ. / 3,80 Μb
Μορφή: pdf

Κατηγορία: ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ

Tags: , ,

Comments (10)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Ο/Η Εφη Παπαδοπουλου λέει:

    Πολυ ενδιαφερον

  2. Ο/Η εύη λέει:

    Τι όμορφη πρωτοβουλία! Ευχαριστώ πολύ

  3. Ο/Η ΝΤΙΑ λέει:

    ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

  4. Ο/Η Κάθριν λέει:

    Ευχαριστούμε πολύ για αυτό το ωραίο δώρο!

  5. Ο/Η Πελαγία λέει:

    Είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας. Στην βιβλιοθήκη μου έχω πολλά από τα έργα της και θα αγοράσω και τα υπόλοιπα γιατί πιστεύω ότι ένας τέτοιος θησαυρός πρέπει να υπάρχει σε κάθε Ελληνικό σπίτι. Η πρωτοβουλία σας λοιπόν αυτή, να τα θέσετε ελεύθερα δηλαδή στο κοινό μέσα από την σελίδα – βιβλιοθήκη,είναι καταπληκτική. Συγχαρητήρια

  6. Ο/Η Antonis λέει:

    Μπράβο για την προσπάθεια !! Συνεχίστε !!

  7. Ο/Η Γιώργος λέει:

    Θερμά συγχαρητήρια για την ωραία προσπάθειά σας. Συνεχίστε!

  8. Ο/Η Ελισάβετ λέει:

    Σας ευχαριστούμε πολύ! ο συνδυασμός των κειμένων της Δέλτα με τους συγκεκριμένους πινάκες ζωγραφικής είναι αριστουργηματικός.

  9. Ο/Η Ουρανία Περπερίδου λέει:

    Από τα βιβλία που έχει γράψει η Πηνελόπη Δέλτα, το μόνο που έχω διαβάσει είναι ‘Ο Μάγκας’. Άρχισα να διαβάζω και τον Τρελαντώνη πρόσφατα, μόνο που η ανάγνωση αυτή έτυχε να πραγματοποιηθεί μέσα από το διαδίκτυο, δηλαδή ηλεκτρονικά, την τελευταία αυτή φορά. Νομίζω, τελειώνοντας το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου, πως το συγκεκριμένο σύγγραμμα, μου αρέσει λίγο περισσότερο από το πρώτο, το οποίο κατά τα άλλα με ενθουσίασε γιατί έδωσε ομιλία και φωνή σε ένα μικρόσωμο και ευκίνητο σκύλο, ράτσας φοξ-τεριέ, τον Μάγκα, τον ομώνυμο ήρωα της λογοτεχνικής ιστορίας. Το παρόν όμως μυθιστόρημα από την αρχή του κιόλας, περιγράφει σε παλαιότερη εποχή, μια περιοχή της πόλης των Αθηνών, την Καστέλα, τόσο ως προς την περιοχή όπου διαμένουν οι κάτοικοι της εν λόγω συνοικίας του Πειραιά, όσο και ως προς τη φύση που αγκαλιάζει την γειτονιά αυτή της πόλης, και η οποία συνδυάζει αρμονικά τη θάλασσα και το λόφο της Καστέλας, δηλαδή το υδάτινο τοπίο και το ορεινό μέρος, το οποίο, προστατεύει και την υπόλοιπη πόλη από τους δυνατούς θαλασσινούς ανέμους. Η περιγραφή αυτή δε, κυματίζει και εναλλάσσεται τόσο όμορφα και αρμονικά όσο και η σπάνια πραγματικότητα του μικρού ελληνικού τοπίου. Είναι αληθινά μεγάλη σε μέγεθος και έκταση η ομορφιά αυτή, τουλάχιστον στα μάτια τα δικά μου την ώρα που διαβάζω το κείμενο σελίδα τη σελίδα και σιγά-σιγά. Με συνεπαίρνει και με ταξιδεύει με προβληματισμό, με άλυτες και αναπάντητες απορίες, που ξεπετιούνται αυθόρμητα και αβασάνιστα δίχως πρωτύτερη γνώση. Δένεται εντελώς αβασάνιστα και ασυναίσθητα με τη ζωή των τεσσάρων νεαρών παιδιών και των κηδεμόνων τους, δηλαδή την ανθρώπινη ζωή, λες και δεν τους ορίζει ή τους προστατεύει ή τους περιβάλλει με κανένα τρόπο. Και, προσωπικά, είναι στιγμές που πιστεύω δυνατά, πως, οι ήρωες-χαρακτήρες της ιστορίας, ούτε καν πατούν το έδαφος ή τον τόπο όπου ζουν και διαβιούν και εργάζονται και ξεκουράζονται. Πετούν και μάλιστα χωρίς την πολύτιμη αρωγή του καθαρού αέρα ή της θαλάσσιας αύρας, της τόσο υγιεινής, του Πειραιά και του κόλπου του Σαρωνικού προς τη μεριά του Αιγαίου Πελάγους. Πετούν και χειρονομούν και μετακινούνται ή μένουν σταθεροί κάπου, όπου αυτοί οι ίδιοι επιλέξουν, χωρίς αυτό να είναι από κάπου έκδηλο. Στα μάτια όλων, τα πόδια τους βαδίζουν τη γη, πέφτουν απάνω της και ξανασηκώνονται. Οι ίδιοι όμως, οι ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας αυτοί άνθρωποι, οι συγκεκριμένοι και όχι κάποιοι άλλοι, για τους ίδιους τους εαυτούς τους πετούν. Και πετώντας, ορίζουν τις πράξεις τους με δύναμη ξεχωριστή για τον κάθε έναν από αυτούς μοναδική και ιδιαίτερη, αποκομίζοντας εμπειρίες και γνώσεις και ελευθερία και ομορφιά. Τους βλέπω που πετούν και είναι μια εικόνα καθαρή, χωρίς φόβο και δέος. Τους βλέπω από κοντά , τους βλέπω και από μακριά. Και ακόμα προσπαθώ χωρίς να το θέλω να μάθω κάτι από αυτούς γιατί όλο και μου δείχνουν ή μου καταδεικνύουν κάτι και με φωνάζουν. Μου προκαλούν την προσοχή και βοηθούν το μυαλό μου να λειτουργήσει έστω και λίγο έστω και πολύ. Αυτό δεν το ξέρω. Δεν μπόρεσα ακόμα να το συνειδητοποιήσω και να το μετρήσω και να το δηλώσω. Όμως, τους ευχαριστώ για αυτό, γιατί προσπάθησαν ήδη να με βοηθήσουν χωρίς να προδικάζουν το αποτέλεσμα και χωρίς να περιμένουν κάτι το συγκεκριμένο από εμένα. Ούτε μου το ζήτησαν ποτέ να τους αντιληφθώ. Επίσης δεν μου ζήτησαν κάτι να κάνω ή να πω για να τους βοηθήσω που πετούν. Εγώ τους βλέπω, αυθόρμητα θαρρώ. Έτσι τους βλέπω, απλά τους κοιτώ. Και ίσως κάποτε μάθω γιατί συνέβη αυτό. Με το νου και τη λογική μου. Πάντως, τους ευχαριστώ! Γιατί ξεπήδησαν από τα γραμμένα κείμενα, μέσα από τα γράμματα και τα γραφήματα χωρίς καθόλου να ακουστούν. Μέσα στη σιωπή, που είναι και χρυσός, κατά την παροιμία τη λαϊκή, χωρίς σκόνη και φασαρία, χωρίς αντάρα αλλά με ηρεμία, με ξεκούρασαν λιγάκι έστω και αρχικά. Και τώρα είμαι λίγο καλύτερα και λιγάκι πιο ευτυχισμένη. Αυτό αρκεί, και μάλιστα φτάνει και περισσεύει, κατά τη άποψή μου, την μικρή και ταπεινή. Αυτό το ελάχιστο έχω να πω και για αυτό του ξανά-ευχαριστώ. Πάντα θα τους ευχαριστώ.

  10. Ο/Η Ιωάννα λέει:

    Ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία ειδικά για όσους αγαπάνε να διαβάζουν βιβλία και αυτή την περίοδο!!! Μπράβο!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *